woensdag 7 september 2011

Herfst (met recept voor appeltaart)

Arme Wilg. Hij heeft de strijd verloren. Zo dapper als hij zich gehavend door de storm overeind hield, zo zielig is hij nu. Mannen kwamen. Met ladders. Met zagen. Van dappere Wilg rest nu niets meer dan een geamputeerd stronkje. Met een paar kale takken die als een noodkreet naar de hemel reiken: “red mij!” Toon Hermans schreef, ‘al wat sterft zal bloeien’. Je kunt je daar nu moeilijk iets bij voorstellen.
En toch is het waar. Ergens op één van de kale takken ontkiemt reeds dapper een nieuw groen twijgje. Niet meer dan een sprietje is het, bijna niet met het blote oog waarneembaar. Maar toch, het is er, die drang tot bloeien, die wil om te overleven. Slechts een klein sprietje hoog, met enige aarzeling, maar met een enorme oerkracht. Soms kan uit de puinhopen der verwoesting iets moois ontstaan en iets nieuws groeien. Die verwoesting, of natuurlijk eigenlijk datgene wat door de verwoesting is ontnomen, wordt een bron van kracht en inspiratie. Die kracht is heel tegenstrijdig eindeloos fragiel en heeft verschrikkelijk veel zorg, liefde en energie nodig. Het kost vele seizoenen om uit te groeien tot iets moois. Nooit meer tot wat het was, maar anders. Daar waar een wil(g) is, is een weg. Wilg weet het en ik ook.
De herfst maakt dit jaar een vroege intrede. Zo tussen de kalende bomen valt Wilg straks misschien niet eens meer zo op. Dan zijn alle andere bomen net als hij, bladloos, kaal, maar van binnen hardwerkend aan een nieuwe bloei. Met de komst van de herfst verliezen hier ook de vele fruitbomen hun vruchten. Reeds dagenlang rijden kleine tractors over modderige wegen met tientallen kisten vol prachtig fruit. Schitterend vind ik het, die vol rode appelen en die bolle peren, waarbij de één telkens net weer een beetje anders is dan de ander. Een prachtig cadeau van Moeder Natuur. Toch ziet de boomgaard er ook een beetje troosteloos uit nu. Waren de bomen vorige week nog vol  trots beladen met schitterende appelen en peren, nu staan ze er een beetje verloren bij.
In het gras ligt hier en daar een appel of peer die de selectie niet gemaakt heeft en die zonder pardon is achtergelaten. Hondlief leeft zich uit, want als inmiddels rasechte Betuwenaar, is hij verzot op fruit. Dat zijn buikje er minder blij mee is, deert hem niet, als hij zijn grote kaken vol overgave in drie peren tegelijk zet. Een blik van puur genot. Als ik de achtergelaten appelen opraap, begrijp ik zijn enthousiasme. Zij zijn gewoonweg prachtig! Oké, ze hebben hier en daar een klein blutsje of een minuscuul zwak plekje, maar maakt dat ze minder appel waardig? In mijn ogen niet. Dergelijke appelen zijn fantastisch voor in een heerlijke appeltaart!
Ik trek een rood zakje uit mijn jaszak. Kijk, dit zijn weer de momenten waarop ik de gemeente dankbaar ben voor het hondenpoepbeleid. Die rode zakjes: ‘never leave home without it’! Ideaal voor hond zijn behoeften, maar er past ook een volle kilo appelen in. Verheugd keer ik huiswaarts. Met hond dartelend aan de riem en het rode zakje vol verse oogst stevig tegen mij aangedrukt. Ik glimlach naar Wilg en onderdruk een lachkriebel bij de blikken van anderen, die vol afgrijzen, ongetwijfeld in de waan verkeren dat rood zakje iets anders bevat dan prachtige appelen. Laat ze maar denken! Ik eet straks warme appeltaart. Warme appeltaart met in rode port gewelde cranberries en warme vanillesaus. Er zijn momenten waarop het gewoonweg heerlijk is dat het herfst is!

Taartjes - uit 'Kruidje roer mij'

Recept appeltaart (rijk aan veel)

De appeltaart maak ik dit keer barstensvol allergenen, gewoon omdat het kan. Een heerlijk zoet korstdeeg maak ik van ruim 300 gram patent tarwebloem, ca. 2 theelepeltjes bakpoeder, 100 gram suiker, 1 theelepeltje vanillesuiker, 1 groot ei, snufje zeezout en zo’n 150 gram roomboter. Ik laat mijn kneedmonster het werk doen, dan heb ik binnen de minuut een goddelijk deegje. Zeker, het kan nog veel verfijnder, maar zo voor een doordeweekse avond vind ik dit recept echt perfect. Lekker en zo klaar.
Het deeg verdeel ik in twee delen, waarbij het ene gedeelte wat groter is dan het ander. Het grotere gedeelte rol ik uit en daarmee bedek ik de bodem en rand van een springvorm. Die rand een beetje invetten van tevoren is wel handig, met roomboter natuurlijk, en zelf zweer ik bij een bakpapiertje op de bodem. Met een vork wat gaatjes in het deeg prikken en even een minuut of 10-15 op 200 °C in de voorverwarmde oven plaatsen. Dan druipt straks je vulling niet door de bodem.
Kun je ondertussen mooi de appels klein snijden en met wat suiker en kaneel, eventueel citroen zest mengen en natuurlijk de cranberries in port wellen. Taartbodem uit de oven en vullen met het (uitgelekt) fruit. Nu het tweede gedeelte deeg uitrollen, daar kun je het geheel mooi mee afdekken. Ach, wat is mooi, het kan natuurlijk nog veel mooier! Bedekken met een waaier van appelschijfjes, een vlechtwerk van deeg of de dichte versie nog eens aftoppen met gesuikerde pijnboompitten. Maar zo kan het ook en wat ik zeg, het is een doordeweekse avond, ik ben niet al te kieskeurig. Plaats het geheel nog een minuut of 20-25 terug in de oven. Je ruikt en ziet het vanzelf als het klaar is!
In die 20 minuutjes kun je gemakkelijk een simpel vanillesausje maken. Room met een vanillestokje trekken, merg eruit schrapen met een mes en door de room roeren. Dan één eidooier mengen met 30 gram suiker en even tot een egaal mengsel kloppen, gewoon met de garde. Dan de hete room op het eimengsel gieten, goed roeren en het geheel terug gieten in de pan. Dit al roerend met een pollepel verwarmen tot 80°C. Dat zie je ook zonder thermometer vanzelf, het gaat mooi binden. Let op, het mag niet koken! Gebruik overigens een zo vers mogelijk of gepasteuriseerd eigeel.
De taart is klaar, de saus is klaar, wat let je: snijd een flinke punt af en geniet van dit herfstige moment! Zalig als toetje na een fantastische Shepherd’s Pie, meer daarover een volgend keertje!
Voor fantastische vrij van veel appeltaarten zie 'Sterren van de hemel' pagina 138/139.
En nu niet allemaal de boomgaard in rennen! Die appelen vind je natuurlijk ook gewoon bij de groenteboer of in de supermarkt.
Geniet!

Culinaire groet,
x Larisse

*** Super leuk als je van mijn blogs geniet! Maar vergeet niet: op alle teksten, recepten, culitips en beelden berust auteursrecht en is merkrechtbescherming Larisse® van toepassing! Wil je naar een recept, tip of beeld verwijzen, vraag het dan even! ***

Geen opmerkingen:

Een reactie posten